Brunatna plamistość, Zgnilizna kwiatów, Zgnilizna liści

Gleba powinna być próchniczna, obojętna, żyzna, nieco wilgotna. Bardzo istotny jest drenaż, aby rośliny nie gniły podczas bardzo mokrego lata. Zimuje w postaci niewielkich bulwek, które szybko namnażają się, tworząc z czasem rozległe, kwitnące dywany. Rozmnaża się przez nasiona wysiewane późną jesienią lub wczesną wiosną, ew. w maju tuż po zbiorze. Zbiór nasion nie jest łatwy ponieważ łatwo się osypują z owoców. Kiełkuje ok. 60% nasion, a ostatecznie z 1000 nasion uzyskuje się ok. 200–250 roślin potomnych. Przez pierwsze dwa lata wskazana jest uprawa w pojemnikach, skąd po dwóch latach wydobywa się małe bulwy i wysadza na docelowe stanowisko. Rośliny uzyskane z nasion zakwitają po raz pierwszy po 3–4 latach. Można też dzielić bulwy. Bulwy sadzi się na głębokości ok. 6 cm w rozstawie co 8–10 cm. Przed wysadzeniem do gruntu bulwy powinny być moczone przez jedną dobę w ciepłej wodzie.
Co 2–3 lata ranniki można rozsadzać. Opadłe jesienne liście warto zostawić jako okrycie dla roślin.

Oprócz rannika zimowego w polskich ogrodach jest też uprawiany podobny do niego rannik wiosenny (Eranthis cilicica). Oba gatunki się krzyżują. Mieszańce są znane jako rannik Tubergena (Eranthis tubergenii).
Rannik to roślina należąca do rodziny jaskrowatych.

50

50